Leśne zakątki

Że mam hopla na punkcie robienia zdjęć, to wszem i wobec wiadomo ... na szczęście nie jestem w tym procederze osamotniona :). Że mam bzika pstrykając, na pozór wszędzie, gdzie i co popadnie, zanurzając się z aparatem w najmniej dostępne miejsca i w najmniej dogodnych pozach próbując uchwycić przez szkiełko to, co niby tam zauważyłam ... dla przypadkowych i postronnych obserwatorów mojej osoby może wydawać się dziwne, nawiedzone jakieś ... na szczęście nie tylko ja tak mam :). A, że lubuję się  w szczegółach i tak dla przykładu zdradzę, że manią moją są drzewa ... gdzie tam :) ... pnie drzew ... e tam :) ... to co na tych pniach się znajduje, ich kora czasami pięknie poprzerastana mchem i innymi porostami ... to na szczęście też nie jest jakimś wielkim  ewenementem :).  Ile drzew w lesie tyle różnych pni, a na nich bogactwo kolorów. Dzisiaj pokażę tylko jedno z nich, to które spotkałam na sobotnim spacerze.

I nawet grzybki były ... co z tego, że niejadalne, trujące wręcz ... za to pięknie się prezentujące wśród leśnego igliwia :)

Na tym obrośniętym mchem pieńku też wypatrzyłam cudne maleństwa :)

Kilka bardziej rozległych widoków też pokażę, żeby nie było, że wyłącznie na kolanach, prawie czołgając się oglądam leśne ostępy :)

Nie po raz pierwszy napiszę i nic nowego nie odkryję, jeśli powiem, że jesień potrafi być piękna ... kolorowa ... nieprzeciętnie fotogeniczna.

Odkrywam tajemnice jesiennych drzew.

Widzę powab, giętkość gałęzi

i widzę przemijanie.

Przyodziane w barwne szaty drzewo

wygląda codziennie słońca,

pragnie przedłużyć swoje życie.

Kora jest bardziej wypukła, nabrzmiała.

To dodatkowe ubranie na bliską zimę,

ochrona przed mroźnym wiatrem.

Każdy spadający liść ma nadzieję,

że znajdzie się w koszyku skarbów jesieni

przypadkowego przechodnia.

"Tajemnice jesiennych drzew" - Barbara Ewa Kamińska

I tak w rdzawych kolorach pożegnał nas październik ... nic to ... powitaliśmy listopad ... cichy, zadumany, metafizyczny ...