Historia pewnego drzewa i londyńskie puszki

Stareńka czereśnia, która przy większym podmuchu wiatru groziła zwaleniem się na Stary Młyn została ścięta ... strasznie brzmi to słowo "ścięta", ale innego wyjścia nie było. Mój tata wraz z moim M. dokonali tego "dzieła" tuż przed Nowym Rokiem. Mieliśmy do wyboru: albo czereśnia, która notabene nie wiadomo, czy w ogóle owocuje, albo dom. Wybór był oczywisty. Żałuję jedynie, że żadnego zdjęcia tego drzewa nie mam ... no, ale trudno się mówi. Tak więc kolos został powalony, a ja chcąc chociaż w jakimś stopniu zrekompensować sobie tę stratę zamówiłam u moich drwali :) kilka drewnianych talerzy. Jak już tak cięli to drzewo (najpierw gałęzie odpadały od pnia, potem i sam pień został pociachany na niezliczoną ilość pieńków), to kilka tnięć piłą więcej nie robi różnicy ... dla takich chłopów :) Nawet bez zbytniego ich namawiania się obyło. Jedyne, co chcieli wiedzieć, to na co mi te talerze. Na co? Też pytanie. Ano nie wiem jeszcze, ale ... coś wymyślę! Uciachali 4 sztuki. I przytargałam te kawałki z Rudaw, aż na Mazowsze. Co prawda M. marudził, że do samochodu to one już się nie zmieszczą, ale od czego jest MOJA szyja, która kręci JEGO głową :) Zmieściły się ... przecież musiały. Zabrałam się wczoraj za okorowanie pierwszego z nich. Poszło gładko. Oszlifowałam i przetarłam ciemną bejcą. Znowu oszlifowałam i maznęłam białą farbą.

Wyszło? Jak na pierwszy raz nie najgorzej. Na pewno nabiorę wprawy, bo w najbliższych planach mam pobielenie w ten sposób krzeseł ze Starego Młyna oraz wieeeele innych drewnianych szpargałów. Póki co na czymś uczyć się muszę, a te pieńki są do tego wprost stworzone ... nic popsuć nie mogę ... najwyżej pójdą do śmieci. Wydaje mi się jednak, że jako podstawka pod gorący garnek spisze się taki pieniek w sam raz. Biedroneczki są w kropeczki ... :)

Jak już tak pstrykałam fotki, to postanowiłam Wam pokazać także puszki, które skończyłam jeszcze przed świętami. One też mają swoją "historię". Jako, że ja swoje dziecię karmiłam własną piersią (co wcale nie było takie łatwe ... przy córce popełniłam chyba większość błędów i zrobiłam wszystko, żeby ta sztuka mi się nie udała, ale z synkiem to się zawzięłam, byłam tak zdeterminowana, że udać mi się musiało ... przy ogromnym nakładzie pracy ze strony mojego malucha), a moja szwagierka mieszkająca w Londynie niestety poddała się i kupowała swojemu brzdącowi gotowe mleko w puszkach, wyprosiłam, aby ich choć  nie wyrzucała ... przecież co jakiś czas, a to jej małżonek przyjeżdża do Polski, a to stęskniony dziadek jedzie do Anglii ... w ten właśnie sposób stałam się posiadaczką puszek w ilości około 40 sztuk! Dziękuję bardzo naszym londyńczykom. Bez pytań typu: a po co ci to? i skrywanych uśmiechów oczywiście się nie obyło, ale zbierali i przywozili ... i mam. Pomalowałam je ... na biało oczywiście i przykleiłam wydrukowane naklejki, które mam dzięki uprzejmości Somki. Jakiś czas temu podzieliła się ona ze mną projektem naklejki na puszkę. Pozwoliłam sobie troszkę zmienić wygląd naklejki i u mnie wyszło tak:

Na razie obrobiłam 19 sztuk. Jeszcze raz tyle przede mną, ale za to jak ładnie prezentują się w szafce. Część z nich, te które są często w użyciu, to nawet na kuchennym blacie stoją i ... cieszą oko :) A ... i nic już się nie rozsypuje, cukier nie ciurka z nieszczelnej torebki, wszystkie sypkie produkty mają własne solidne opakowania.

Ogromnej radości z upiększania "świata" życzę moim gościom