Pomału, pomału, ale do przodu

Jakoś bardzo wolniutko idzie mi ta robótka, ale i zbyt łatwa nie jest. Nie dość, że wyszywam nie na aidzie a na zwykłym płótnie - nitki trzeba liczyć ... czasami się mylą i muszę pruć, a tego baaardzo nie lubię, to jeszcze i same hafciki proste nie są. Wydawało mi się, że takich niewielkich rozmiarów ... co tam ... raz dwa ... sześć ich będzie, a więc sześć wieczorów i gotowe, a tu niespodzianka ... część wyszywa się krzyżykami, część półkrzyżykami, a na koniec dochodzi jeszcze ścieg za igłą, który to dopiero wydobywa urok haftowanych scenek. I to liczenie nitek ..., ale nie poddam się - już czwarty obrazeczek jest w toku, a więc niewiele zostało, później jeszcze tylko ... ale to w swoim czasie, na razie nic więcej nie pisnę - pokażę jak skończę :) A, że mój synek ostatnio coś przeziębiony i rzadziej wychodzimy na spacer, to czasu mam jakby troszkę więcej ... może podgonię z tą robótką ... zobaczymy.

No i jeszcze jedna sprawa - bardziej ważna, choć piszę o niej na drugim miejscu. Dostałam wyróżnienie ... od Iki.

Nie wiem, czy na nie zasługuję, ale bardzo, bardzo dziękuję :))) Tyle tu wśród nas wspaniałych artystek, które tworzą cudne rzeczy ... powinnam przekazać wyróżnienie dalej, ale tym razem się wyłamię, bowiem wszystkie te artystyczne duszyczki, które chciałabym nagrodzić już takowy znaczek posiadają. Zatrzymam go sobie na później i jak tylko będę miała pewność komu chcę go przekazać - wtedy podaruję. Ok? Tyle już blogów obsypałam poprzednimi wyróżnieniami, więc mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone :) Jeszcze raz z całego serca dziękuję Ci Iko :)))